Η γιαγιά μου, μού έλεγε τακτικά το παραμύθι για τον τεμπέλη λαγό και την εργατική και επίμονη χελώνα. Μού άρεσε.
Ομως η σοφή γιαγιά -όταν το παραμύθι τελείωνε- μου έλεγε πάντα:
«Εγγονέ, μην ξεχνάα ποτέ ότι, όταν το παραμύθι τελειώνει, ο λαγός γίνεται πάλι λαγός και η χελώνα μένει χελώνα…»
O Ανταμ Σμιθ όταν έγραφε τότε τον πλούτο των εθνών είχε πεί.